Με τη φόρα που πήραμε, στις 12.30 ήμασταν στις πηγές του Βοϊδομάτη κι εκεί ο κύβος ερρίφθη: αντί για το Βιτσικό, άλλες δυόμισι ώρες ανάβαση για να φτάσουμε στο Πάπιγκο, 14 χλμ. απ’ το Μονοδένδρι. Μαζί μας ο 8χρονος Δαμιανός, αδιαμαρτύρητα, στην κουραστική απόλαυση! Προορισμός η πλατεία του χωριού όπου αναλογούσαν δύο πιάτα στον καθένα, χωρίς υπερβολή!
Ευεξία και ευθυμία, μανιταροφαγία και πίττες, άρτιοι οι ξεναγοί στο Κέντρο Πληροφόρησης του Εθνικού Πάρκου Β. Πίνδου, ενημερωτικά έντυπα, διπλώματα επιτυχούς διέλευσης, αναμνηστικά t-shirt και λικέρ κράνο, νέες φιλίες, ανταλλαγή εμπειριών και στοιχείων επικοινωνίας, επιστροφή, υποσχέσεις.
Αυτό το προσωπικό και ομαδικό ταυτόχρονα επίτευγμα έγινε μέσα στο πνεύμα των ιδεών που θελήσαμε να ανιχνεύσουμε μέσα στο 2011, της βιοποικιλότητας και της αλληλοκατανόησης. Ελπίζουμε πως η διάβαση αυτή άνοιξε νέους δρόμους σκέψης και πράξης για όλους μας και πως ανακαλύψαμε για πάντα τη χαμένη χαρά της πεζοπορίας! Όσο λαμπερός κι αν ήταν ο ήλιος αυτό το ονειρικό τριήμερο, εκεί κάτω στο φαράγγι είχε κρύο, ειδικώς στις 08:00 το πρωί της 30ης Οκτωβρίου 2011.
Επέκεινα χώρα, είμαστε ασταμάτητοι!