Βιτσικό-Κουκούλι: Η αρχή της επικουρικότητας

Ο καιρός ήταν καλός, οι βουνοκορφές χιονισμένες, το νερό στο ποτάμι όλο και πιο πολύ. Οι νέοι μας φίλοι, ο Ηλίας και ο Κώστας, έκαναν σιωπηρά και αγόγγυστα την καλή πράξη της ημέρας, σημαδεύοντας το τριήμερο: μετέφεραν επί 2 περίπου ώρες-6χλμ., σε ανηφόρες, κατηφόρες και ισιώματα, δύο κίτρινα δοχεία γεμάτα σκουπίδια, αρκετά βαρειά, τα οποία ήταν παρατημένα (από τον Μαραθώνιο το πιο πιθανόν;) μέσα στο ποτάμι κι ενώ έρχεται χειμώνας, νερό ορμητικό και είναι βέβαιο ότι θα τα παρασύρει στον Βίκο, Βοϊδομάτη, Αώο τους πιο καθαρούς ποταμούς της Ευρώπης. Ελπίζουμε αυτό να μην ξαναχρειασθεί. Υπεύθυνοι διοργάνωσης και πεζοπόροι να έχουν εφεξής όλοι, την όλη συνείδηση! εδώ είναι επέκεινα χώρα, δεν είναι παίξε γέλασε.

Η δυσνόητη αρχή της επικουρικότητας στην πραγματικότητα αφορά όχι μόνον την ΕΕ, αλλά και κάθε κράτος και κάθε τοπικά οργανωμένη κοινωνία ανά την Ευρώπη, αφορά πρωταρχικώς κάθε πολίτη ξεχωριστά. Δεν πρέπει κανείς να αφαιρεί από τους ιδιώτες και να δεσμεύει στην κοινότητα, εκείνο που μπορούν οι ίδιοι να πραγματοποιήσουν με τις δικές τους δυνάμεις και ενέργειες. Η αρχή της επικουρικότητας υποδεικνύει πως οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται, οι υπηρεσίες να προσφέρονται και τα χρήματα να δαπανώνται, στο πλησιέστερο προς τους πολίτες σημείο. Η επικουρικότητα κατοχυρώνει την ανοιχτή κοινωνία, το άτομο και την ελευθερία του, έναντι των πιέσεων που ασκεί το συγκεντρωτικό, παρεμβατικό, πελατειακό, αναδιανεμητικό, παροχολογικό και πατερναλιστικό κράτος. Είναι αρχή ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και ταυτοχρόνως εκφράζει τη μερική, συντεταγμένη και πολύ προσεκτική παραχώρηση ελευθερίας, ειδικώς μεταξύ συλλογικοτήτων, έναντι της προστασίας και της δικαιοσύνης, με σκοπό την επίτευξη ισότητας ευκαιριών. Η επικουρικότητα γίνεται καλύτερα κατανοητή στο πλαίσιο των ομοσπονδιακών κρατών και των πολλαπλών ταυτοτήτων του πολίτη, ως αρχή «ποιος κάνει τι». Η επικουρικότητα προϋποθέτει την αποδοχή της ελευθερίας επιλογής των ατόμων και της άρρηκτα συνδεδεμένης με αυτήν ατομικής ευθύνης. Δεν πρέπει κάτι να γίνεται από ευρύτερους και πιο σύνθετους οργανισμούς αν μπορεί να γίνεται εξίσου καλά από έναν μικρότερο και απλούστερο οργανισμό. Πρόκειται για μια αρχή περιορισμένης κυβέρνησης και ατομικής ελευθερίας. Η συμμετοχή προϋποθέτει από τη φύση της συμπράττοντες κι επομένως ενέχει συμβιβασμούς, κανονιστικούς και εθελοντικούς, ήτοι σεβασμό της διαφορετικότητας κατά την επιζήτηση ενός βαθμού ενότητας σε κάθε κοινότητα. Η αρχή της επικουρικότητας είναι μια αρχή, ελευθερίας, συμμετοχής και ευθύνης.