1°C
"ΖΑΓΟΡΙ: Η ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΧΩΡΑ. Εδώ πάνω, που είχα να έρθω από το 2009 και το ξαναζώ από την Τετάρτη με υπέροχο καιρό, είναι κάτι σαν ο απόλυτος παράδεισος! Ενας κόσμος κρυμμένος σε αγκάλη πέρα και πίσω απ´ τα βουνά, κόσμος αισθητικής και φυσικής μοναχικότητας και μοναδικότητας: χώρος δραματικών τοπίων, μοναδικών φαραγγιών και οροσειρών πού τα χιόνια τους λάμπουν όσο πάει το μάτι κάτω από το ανοιξιάτικο φως, θαλερών ποικιλόμορφων ψυχρόβιων δασών και ταυτόχρονα αισθητικών πετρόκτιστων οικισμών. Πουθενά αλλού στην Ελλάδα δεν βλέπεις αυτά τα καίρια στοιχεία τόσο τέλεια συνδυασμένα! Αν προσθέσει κανείς τους άψογους και ευφάνταστους οικοδεσπότες και το πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων που ετοίμασαν, καθώς και την πολυπληθή αλλά παραδόξως απόλυτα ταιριαστή παρέα ευρείας γκάμας ηλικιών που έχουν όλοι και αίσθηση τού χιούμορ (ισοδυναμεί με θαύμα αυτό) τότε τι να πεις; Μήπως κάτι σαν "το ωραιότερο Πάσχα στον μεγαλειωδέστερο ορεινό χώρο, μέσα στην πιο αγωνιώδη για τον τόπο χρονιά"; ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! (για όλους τους φίλους και, πάνω απ´ όλα, για την ταλαίπωρη πατρίδα)...” Δημήτρης Κατσούδας
Πεζοπορία από τη Βίτσα-Μονοδένδρι στα Άνω Πεδινά, άνοδος στο καταφύγιο της Αστράκας, περίπατος στο γεφύρι του Μίσιου από τη σκάλα της Βίτσας, περιήγηση στην Οξυά, τη σκάλα του Βραδέτου και το γεφύρι του Κόκορου με αρκετό νερό, βόλτα στην σαρακατσάνικη στάνη στον Γυφτόκαμπο, επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης του Εθνικού Πάρκου, γαστριμαργία στην Ανέμη, το Κανέλλα και Γαρύφαλλο, το Ντιζάκι, τις Μαργαρίτες, Ανάσταση και μαγειρίτσα στο Εν Χώρα Βεζύτσα, Πάσχα στην Αθηνά στην Ελάτη.
Εντυπωσίασε η ικανότητα και η διάθεση του καλεσμένου ομιλητή και των συμμετεχόντων να συζητήσουν τα ζητήματα των δασών καθ’ όλη τη διάρκεια της πενθήμερης δραστηριότητας της επέκεινα χώρα και επί του πεδίου και όχι μόνον κατά τον χρόνο της διάλεξης. Μια από τις παραδοξότητες που επισήμανε ο Δημ. Κατσούδας ήταν ότι ενώ ξοδεύουμε εκατοντάδες €δις για «εθνική άμυνα», για να μην χαθεί δηλαδή εθνικό έδαφος, ξοδεύουμε ψίχουλα για να αποτρέψουμε την ερημοποίηση της χώρας! Οι αναδασώσεις (αλλά και τα άλλα προστατευτικά έργα) είναι απειροελάχιστες και, κάθε χρόνο, παραγωγικό έδαφος κυλάει μέσα απ’ τα χέρια μας και χάνεται για πάντα στη θάλασσα. Ο πλημμύρες κ.λπ. φαινόμενα επιτείνονται λόγω της ανυπαρξίας δασών. Ενώ ξοδεύονται τόσα για την καταστολή (αεροπλάνα, πυροσβεστικά αυτοκίνητα, ελικόπτερα κ.λπ.), ξοδεύονται ελάχιστα χρήματα για τη διαχείριση των δασών και για την πρόληψη των πυρκαγιών! Αλλά, όταν τα δάση δεν βρίσκονται υπό διαχείριση, δεν παίρνουμε δηλαδή (ελεγχόμενα βέβαια) απ’ αυτά ξυλεία, δεν αφαιρούμε τον υπόροφο κ.λπ., τότε συγκεντρώνεται τεράστια ποσότητα βιομάζας η οποία αποτελεί το πλέον πρόσφορο έδαφος για την εκδήλωση-και κυρίως για την εξάπλωση-των καταστρεπτικών πυρκαγιών. Παλιά (π.χ. γύρω στο 1960) 120.000 ρητινοσυλλέκτες αποτελούσαν τους φυσικούς φύλακες των δασών. Ελάχιστοι υπάρχουν πια. Τα κατσίκια και η άναρχη βοσκή επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Με θέμα λοιπόν τα ελληνικά δάση και με καλό καιρό έγιναν τα 7α Βίκου Μονοπάτια από την Τετάρτη 8 Απριλίου μέχρι την Κυριακή 12 Απριλίου 2015, δραστηριότητα στην οποία συμμετείχαν συνολικά 40 άτομα όλων των ηλικιών. Στο τέλος, μια αυτοσχέδια συναυλία από τη νεολαία και το τραγούδι του αποχωρισμού στον προσκοπικό κύκλο που ακούστηκε για πρώτη φορά στην επέκεινα χώρα, φόρτισαν με συναισθηματική ένταση και φόρτωσαν με γλυκά συναισθήματα τις αναμνήσεις όλων.
«Μήπως πρέπει να φύγουμε χωρίς ελπίδα πια, πως θα ξανανταμώσουμε και πάλι με χαρά. Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά, μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά. Και τώρα ας ενώσουμε τα χέρια όλοι μαζί και αλυσίδα ας πλέξουμε αγάπης δυνατή. Και ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά, θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά. Παλιό κι ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί, ας μείνει για παράδειγμα στη νέα μας ζωή»
ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ
Πολίτες του Κόσμου, Πράσινες Κοινότητες, Χώρα Γνώσης.
