GLAP VΙI: Παγκόσμια Διακυβέρνηση του Κλιματος

Οι παρουσιάσεις στο σεμινάριο για τη δικαιοσύνη για το κλίμα του 2018, επικεντρώθηκαν όχι μόνο στις αποτυχίες της σημερινής δομής διαχείρισης του κλίματος, αλλά και στις αναδυόμενες επιτυχίες των προσπαθειών αναστροφής αυτής της κατάστασης και στην ενδυνάμωση της επιρροής στις τοπικές πολιτικές για την απαλλαγή από τον άνθρακα και στις προσπάθειες ανάληψης μαζικής ανθρώπινης δράσης για την αντιμετώπιση των κλιματικών διαφορών. Τόσο από μια υπερεθνική όσο και μιας υπο-εθνική προοπτική, καθίσταται ολοένα και πιο σαφές ότι η τρέχουσα στρατηγική που επιτρέπει στις εθνικές κυβερνήσεις να ασχολούνται αποκλειστικώς με το συμφέρον τους και όχι κατ 'ανάγκην με το συνολικό, παγκόσμιο συμφέρον για την καθοδήγηση της πολιτικής για το κλίμα, είναι αναποτελεσματική και ανεπαρκής.

Μετά από μια σειρά παρουσιάσεων που εξέτασαν αυτές τις ανησυχίες σε σχέση με την παγκόσμια διακυβέρνηση από διάφορες οπτικές γωνίες, πραγματοποιήσαμε μια συνάντηση εργασίας για να συζητήσουμε περαιτέρω τα προβλήματα σχετικώς με την τρέχουσα κλιματική διακυβέρνηση και τις πιθανές λύσεις τους, ενώ μια άλλη ομάδα επεξεργάστηκε παρόμοια ερωτήματα σχετικά με συγκεκριμένες μελέτες και περιπτώσεις για την ασφάλεια του νερού. Το σεμινάριο κατέληξε σε μια παρουσίαση που δόθηκε στην ολομέλεια από τον Δρ. Sharei, εκτελεστικό διευθυντή του φορέα (CUNCR). Αυτή η παρουσίαση συνοψίζει τα διαρθρωτικά κενά στο σημερινό μας σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης και επεξηγεί πώς αυτές οι αδυναμίες έχουν άμεσο αντίκτυπο στην παγκόσμια αποτελεσματικότητά μας και την ετοιμότητά μας να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Άρχισε επίσης να εντοπίζει ορισμένες βασικές αλλαγές διακυβέρνησης που πρέπει να γίνουν για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Με αφετηρία αυτό το σημείο, ολόκληρη η ομάδα των συμμετεχόντων συνέταξε έναν πλήρη κατάλογο με τα βήματα που πρέπει να γίνουν, όπως φαίνεται παρακάτω:

ΣΗΜΕΙΑ ΔΡΑΣΗΣ

1. Ενσωμάτωση του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Χάρτη (συνταγματοποίηση του ΟΗΕ) (Προσθήκη ενός διεθνούς νόμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα που θα ενσωματωθεί στον Χάρτη).

2. Παγκόσμια εκπροσώπηση των πολιτών και νομοθεσία για την αντιμετώπιση του δημοκρατικού ελλείμματος της σημερινής παγκόσμιας διακυβέρνησης. Δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κοινοβουλίου ή μιας Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (UNPA).

3. Δημιουργία διεθνούς δικαστικού σώματος και δικαστηρίου για το περιβάλλον.

4. Τυποποίηση / προώθηση της θεσμικής κοινωνικής ευθύνης (εταιριών, μη κρατικών φορέων, συμπεριλαμβανομένων ΜΚΟ και μέσων μαζικής ενημέρωσης).

5. Δημιουργία ενός παγκόσμιου ταμείου επιστημών / έρευνας του ΟΗΕ.

6. Επέκταση και προώθηση της ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών και κατάρτισης.

7. Συνεχής παγκόσμια εκπαίδευση μέσω σχολείων, ομάδων υπεράσπισης, ΜΚΟ κλπ.

8. Αναθεώρηση της αποτελεσματικότητας του Παγκόσμιου Κλιματικού Ταμείου (προσαρμογή, μετριασμός και απώλειες / ζημιές).

9. Στο όνομα της δικαιοσύνης για το κλίμα, να αναπτύξουμε ένα μονοπάτι για τη διατήρηση της κλιματικής αλλαγής σε αύξηση 1,5 βαθμούς C, με αυτόματους ενεργοποιητές για πρόσθετες κλιματικές ενέργειες αν αποτύχουμε στην εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης.

Προχωρώντας ως ομάδα, θα αρχίσουμε να σχεδιάζουμε το Climate Justice III για να αναπτύξουμε αυτά τα στοιχεία δράσης. Η συνέχιση της προσέγγισής μας και της συνεργασίας μας είναι καθοριστικής σημασίας για τη βελτίωση της παγκόσμιας περιβαλλοντικής διακυβέρνησης ικανής να αντιμετωπίσει τα τρέχοντα και τα επικείμενα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΟΜΙΛΗΤΩΝ - ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

(Καταγραφή κατά χρονολογική σειρά ομιλίας)

Νίκος Γιάννης (Ελλάδα). Διάχυση των προταγμάτων από τις Κυβερνήσεις στους Πολίτες: Η Μεταρρύθμιση και το μέλλον της Κλιματικής Πολιτικής. Οι κλιματικές ενέργειες πρέπει να αναληφθούν σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, από την καλύτερη διεθνή ηγεσία, έως την ατομική ευθύνη για λιγότερη κατάχρηση.

J. Drake Hamilton (Ηνωμένες Πολιτείες). Αμερικανική δράση κλιματικής δικαιοσύνης: Βαθιά απαλλαγή από τον άνθρακα στο υποεθνικό επίπεδο των ΗΠΑ. Οι πολιτικές βαθιάς απαλλαγής από τα ανθρακούχα μέταλλα της Μινεσότα είναι αποτελεσματικές, έχουν ευρύτατα οφέλη για την κοινότητα και δεν βασίζονται στις κυβερνήσεις για να είναι επιτυχείς.

Wouter Veening (Ολλανδία). Η επίτευξη της κλιματικής δικαιοσύνης σε έναν κατακερματισμένο κόσμο: η διάρρηξη του κύκλου. Η κλιματική δικαιοσύνη απαιτεί ισχυρή παγκόσμια διακυβέρνηση, τόσο σε ισχύ όσο και σε χρόνο. Αυτή τη στιγμή η παγκόσμια τάξη καταρρέει με κόστος στο κλίμα, την πολιτική, τη διπλωματία και την αξάι της συλλογικής δράσης.

Kelci Wilford (Καναδάς). Ποια αλλαγή κλίματος; Τι κάναμε στον πλανήτη, τι πρέπει να κάνουμε τώρα και τι θα συμβεί αν δεν κάνουμε.Η ανθρωπογενής αλλαγή του κλίματος είναι πραγματική και απαιτείται επειγόντως σημαντική δράση.

Otto Spijkers (Ολλανδία). Η υπόθεση Urgenda: Ένα επιτυχημένο παράδειγμα λύσεων δημόσιου συμφέροντος για την προστασία του περιβάλλοντος. Η περίπτωση κατά την οποία μια ομάδα της κοινωνίας των πολιτών απαίτησε με επιτυχία από την κυβέρνηση των Κάτω Χωρών να θέσει καλύτερους στόχους μείωσης των εκπομπών, αποτελεί ένα ορόσημο- παράδειγμα για το πώς η κοινωνία των πολιτών και τα δικαστήρια μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά μέσα για τη διαμόρφωση της διαχείρισης του κλίματος.

Wolfgang Pape (Γερμανία). Κανόνες για τις ροές στα εθνικά σύνορα και την πλανητική διακυβέρνηση. Οι πρόσφατες ανατροπές από τον πολυμερή χαρακτήρα στον διμερή χαρακτήρα μπορούν να ξεπεραστούν μόνο με το περαιτέρω άνοιγμα του πολυμερούς συστήματος σε άλλους παγκόσμιους παράγοντες (από GAFA σε ΜΚΟ κ.λπ.) πέρα από τα εθνικά συμφέροντα. Ο προκύπτων συνολικός omnilateralism (από το λατινικό omnibus, για όλους και από όλους) για το κοινό καλό όλων, θα καθιστούσε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διεθνών περιβαλλοντικών συμφωνιών πραγματικά αποτελεσματικών και νόμιμων σε παγκόσμιο επίπεδο, διευρύνοντας το πεδίο εφαρμογής τους σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, δημοσίους και ιδιωτικούς.

Thomas Muinzer (Ηνωμένο Βασίλειο). Εσωτερικές Διαφορές σε έναν Παγκόσμιο Κόσμο. Η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία και παραπέρα. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η πρώτη χώρα που έθεσε σε νομοθετικό επίπεδο μακροπρόθεσμους, νομικώς δεσμευτικούς εθνικούς στόχους μείωσης των εκπομπών σε ολόκληρη την οικονομία. Αυτή η νομοθεσία "πλαισίου" μπορεί να διευκολύνει και να περιορίσει την αποτελεσματικότητα δικαστικών προσφυγών που επηρεάζουν αρνητικά  τον τομέα του κλίματος και μπορεί να συνδεθεί με άλλες προσπάθειες επίλυσης των κλιματικών αλλαγών παγκοσμίως.

Hung-Jen Wang (ROC - Ταϊβάν). Η πρόβλεψη των πρακτικών παγκόσμιας διακυβέρνησης: επανεξέταση των επιτευγμάτων της COP23 και της κινεζικής πολιτικής. Η Κίνα δεν θα παίξει έναν εντελώς πρωτοποριακό ρόλο ηγεσίας όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, αλλά φροντίζει για την εικόνα της ως υπεύθυνη μεγάλη δύναμη και θα ενεργεί ανάλογα.

Jamie Sommer (Ηνωμένες Πολιτείες). Η κλιματική δικαιοσύνη στη δασοκομία: μια προοπτική του δικτύου. Η δασοκομία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αντιμετώπισης της αλλαγής του κλίματος και πρέπει να αντιμετωπιστεί καλύτερα από την παγκόσμια διακυβέρνηση σε κάθε μέτωπο.

Aideé Saucedo Dávila (Μεξικό). Παγκόσμια διαχείριση του κλίματος: ένα εναλλακτικό παράδειγμα από τον παγκόσμιο νότο. Η συνεργασία Νότου-Νότου είναι θεμελιώδης πτυχή της αντιμετώπισης της αλλαγής του κλίματος, τόσο επειδή ο παγκόσμιος Νότος επηρεάζεται περισσότερο από την αλλαγή του κλίματος, καθώς και επειδή καινοτόμες εταιρικές σχέσεις και στρατηγικές μπορούν να συναχθούν από αυτές τις συμφωνίες συνεργασίας.

Andrew Hargrove (Ηνωμένες Πολιτείες) και Imad Ibrahim (Λίβανος). Η συνειδητοποίηση του ανθρωπίνου δικαιώματος στο νερό, στο πλαίσιο της λειψυδρίας. Η έλλειψη νερού αυξάνεται και η παγκόσμια διακυβέρνηση (διεθνής νομοθεσία για τα ύδατα, δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων), δεν είναι επί του παρόντος ικανή να προσφέρει λύσεις. Πολλές πρακτικές λύσεις μπορεί να μετριάσουν το πρόβλημα, αλλά δεν επαρκούν προς το παρόν για την πλήρη επίλυσή του.

Shahr-yar Sharei . Διακυβέρνηση του κλίματος: Προσαρμογή στον σκοπό; Η παγκόσμια διακυβέρνηση του κλίματος βασίζεται επί του παρόντος σε μια κατακερματισμένη σειρά δηλώσεων, συμφωνιών και ως επί το πλείστον, μη δεσμευτικών διεθνών συμφωνιών, χωρίς θεσμική ιεράρχηση, δικαστικό σύστημα ή λογοδοσία. Σε συνδυασμό με την έλλειψη παγκόσμιας νομοθεσίας και το δημοκρατικό έλλειμμα κατά την εφαρμογή των κανόνων του, το σημερινό σύστημα διακυβέρνησης του κλίματος είναι εξαιρετικά αμφίβολο ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτήν τη μνημειώδη πρόκληση.