Επέκεινα

Ένα όμορφο κείμενο για τη ζωή και το επέκεινα.

Μετά τά δυό μου προηγούμενα σημειώματα για την «Επέκεινα Χώρα», θα προσπαθήσω σήμερα να αποτυπώσω, με μερικές προσθήκες, τά όσα ανέφερα στην ομιλία μου εκείνο το βράδυ του Αυγούστου, στην φιλόξενη αυλή του πατρικού σπιτιού του Νίκου Γιαννή.

Επέκεινα της πραγματικότητας πού εκφράζει η «επέκεινα χώρα» τού Βίκου, του Δυτικού, του Κεντρικού και του Ανατολικού Ζαγορίου, επέκεινα της μεταφυσικότητας, στην οποία παραπέμπει το κλασσικό επίρρημα «επέκεινα», επέτρεψα στην φαντασία μου να κάνει πλήρη χρήση τού αναφαίρετου δικαιώματος να ερμηνεύση την φράση τού Νίκου Γιαννή, η οποία διακρίνεται πράγματι για ελκυστική ευρηματικότητα.

Μην προσπαθήσεις με ορισμό να προσεγγίσεις την «Επέκεινα Χώρα». Πρέπει νά ‘ρθεις εδώ. Στο Ζαγόρι, ανάμεσα στο Μιτσικέλι και την Τύμφη, στην μείζονα Πίνδο. Όλα αρχίζουν από το φαράγγι του Βίκου. Αυτή την «εμβληματική ουλή» πού απέκτησε η Φύση στο διάβα των αιώνων, μετά από ένα σοφό τάνυμα ή ένα νωχελικό χασμουρητό της.